Februari: heerlijk hoe de dagen al lengen en de zon meer warmte geeft. Het snoeien is nog niet geautomatiseerd en gaat dus door. Het is precisiewerk dat met de nodige aandacht moet worden uitgevoerd. Een hectare wijngaard levert al gauw twee ton snoeisel op, afhankelijk van snoeiwijze en druivenras. Het bevat oa.cellulose & hemicellulose wat makkelijk verteerd wordt door de bodem. De rest blijft over als humus. Naar gelang de (bio)-keuze van de wijnboer wordt er geploegd: meestal niet te diep om het bodemleven niet te beschadigen. Zo'n 10 cm, of zelf enkel wat eggen om het regenwater in de bodem te laten trekken.
Maar februari kan ook nog erg koud zijn, vriestemperaturen overdag en nog meer 's nachts laten snoeien niet toe. Regelmatig zijn er sneeuwtaferelen te zien. Dan houdt de wijnmaker zich bezig met het herstellen van zijn materieel of de palen & draden worden hersteld. Verder worden de vaten aangevuld zodat er geen kans is op oxydatie. De wijnverkoop gaat door. Etiketteren.
De klanten bevoorraden.
De tweede gisting: de op gang zijnde bacteriologische omzetting van appelzuur in melkzuur wordt nauwlettend gevolgd. Het oversteken van de jonge wijn op schone vaten (soutirage) om hem van oud bezinksel te scheiden. De assemblage van jonge wijn uit de verschillende vaten om een eindproduct te verkrijgen. Vacantie is nog niet aan de orde.
Reactie schrijven