Op een zonnige vrijdagavond in juni fietste ik met een "gastro-copain" door het zomerse Antwerpen. In het onovertroffen "Zeezicht" op de Dageraadplaats dronken we een "bolleke", richting Stadspark over de brug dronken we in Grand Café Capital een tripel d'Anvers en toen kregen we een hongertje. Zoals meestal reden we onze neus achterna en belanden we op het Zuid. Tegen alle verwachtingen in was er nog plaats vrij op het terras van SALT. Hier was ik al ettelijke malen gepasseerd, zonder reserveren want dat doe ik niet graag & telkens was het volzet... Dus met grote vreugde placeerden we ons op de kussens van dit restaurant. Chef en eigenares Glenda De Boungne roert er sinds een paar jaar in de potten. Zij heeft een volwaardig parcours achter de rug van hulpje op haar dertiende via hotelschool, brasseries en de betere restaurants naar de ultieme droom: een eigen restaurant op haar veertigste. Dat is nu drie jaar geleden en de goesting druipt er nog af. En bij ons droop er ook vanalles van onze kin van contentement van wat er op ons bord kwam. In SALT serveert Glenda zowel fingerfood als volwaardige gerechten. Wij deden wat eigenzinnig en namen 5 gerechten en chairden die. Schot in de roos. En de chef deed ook eigenzinnig en bepaalde in welke volgorde we ze op tafel kregen. Super plezant omdat we een fles wit & een fles rood hadden besteld en we deze nu door mekaar proefden. Glenda serveerde eerst de Tartare van Belgisch Wit/Blauw met artisjok, chorizo, ansjovis en aardappelkrokant. De andere gerechten kwamen in volgorde van smaakintensiteit. Gewoon perfect. Nadien kwam een fantastisch knapperig stoofpotje van asperges, peultjes, belotta en gepocheerd ei. Njamie,top. Als derde gerecht zeewolf, prei, fregola, bloemkoolroosjes in een blanke botersaus. Hier dronken we de Godello bij, die zowel fris als vettig was en goed pastte bij het visgerecht: ziltig, strak (prei en bloemkool)en filmend (boter). Het volgende gerecht was weer een signatuur gerecht: een gevulde aardappel met Noordzeekrab, mousseline van kalamansi, afgewerkt met citroengras. Ook hier weer een samenspel van contrasterende smaken...maar wat een hemels genot in smaak en textuur. Hiervoor kom ik terug. Om af te sluiten kwam de chef uitleggen dat gezien de warme temperaturen het lam vervangen was door een stukje kalfsvlees. Ons niet gelaten, maar dit gerecht liet bij mij de minste indruk na: vlees iets te weinig succulent & saus iets te weinig geprononceerd. Van de rode wijn ben ik vergeten een foto te trekken maar we hebben er van genoten: 2017 Meruge, Douro, Portugal. Lavradores de Feitoria, een blend van Touriga Roriz, Tinta barroca en Touriga nacional die voor 77,50€ op de kaart stond. Wat een topper: mooie concentratie in de granaatorde kleur, rijp rood (kersen) en zwart fruit, kruiden, pruimen, koffie, ...Zet versmolten@ met een mooi evenwicht tussen sappige tannines, veel rijp fruit en elegante frisheid. Blijft lang hangen. Niet goedkoop, wel goed. Dit wijnhuis krijgt internationaal veel erkenning. Gezien de complexe smaken van haar keuken sprak ik Glenda over de mogelijkheid om deze te pairen met Georgische Qvevri Amber wijn. Misschien in de toekomst.
Reactie schrijven